Verhaaltjes van Opa met de witte prikken

Mijn kleine Kwul loopt door de tuin. Hij wilt gaan schommelen. Opeens ziet hij op een blaadje van de appelboom vlak bij het hekje een dikke worm zitten. Mama, mama roept het kwulletje. Wat is dat voor een worm hier op de appelboom? Mama komt kijken en zegt; dat is geen echte worm dat is een rups. Als je heel goed kijkt zie je dat deze worm een hele rij pootjes heeft, zie je dat? Hij heeft wel tien pootjes aan elke kant. Ik zal je eens wat vertellen ventje, zegt mama, kom maar eens bij me zitten. Samen pakken ze een stoel. Joren haalt zijn gele stoeltje en mama pakt de witte stoel. Ze gaan in de zon bij de appelboom zitten, Joren is alweer vergeten dat hij met Niels wilde gaan schommelen, zo gezellig vindt hij het dat mama een verhaaltje gaat vertellen. Dit wormpje zegt mama, is een rups en een rups is een toverbeestje. Ik zal je vertellen waarom. Als de appelboom allemaal bloemetjes heeft zie je wel eens een vlinder op zo’n bloempje zitten. Soms legt zo’n vlinder dan een eitje in e

Joren en Niels, als het in oktober donker wordt en koud moeten jullie eens ’s avonds buiten gaan luisteren of je de eenden hoort roepen hoog boven in de lucht... Als je dan goed naar de hemel kijkt zie je soms hoe de vogels zich verzamelen voor een lange tocht naar warme landen. Omdat vogels geen echt huis hebben met een kachel of verwarming gaan ze als het winter wordt op reis en vliegen ze net zolang totdat ze ergens een warm plekje hebben gevonden Als je bij jullie op De Weerd de eenden ziet vertrekken vliegen ze in een grote > Dat doen ze om minder moe te worden. Steeds vliegt een eend een tijdje vooraan en als hij dan moe wordt schuiven ze allemaal een plaatsje naar voren en mag die eend die moe is, helemaal achteraan even uitrusten. Elke dag vliegen ze totdat het helemaal donker is, en ze gaan pas slapen als ze ergens een plas water hebben zien blinken in de donkere nacht. Nu is het verhaaltje uit. Het volgende verhaaltje komt misschien morgen. Let maar goed op de post. Maar