Verhaaltjes van Opa met de witte prikken

He, wat was dat, zag ik dat goed, wat loopt daar langs mijn raam? Wie kijkt daar naar binnen met zijn kleine zwarte kraaloogjes en zijn lange staart. Het muisje is net zo verbaasd als ik, het lacht naar mij het heeft zo’n schik, dat ik zo van zijn snoetje schrik. Het is mooi bruin en heel lief klein, wat voor een muisje zou het zijn? Een veldmuis, bosmuis, huismuis, of gewoon een leuke muis. Als een aardappeltje zo klein, met een zacht velletje zo fijn, een beetje bruin een beetje zwart het is heel mooi en heel apart. Het trippelt langs de schuifpui over het terras en kijkt naar de vogeltjes in het gras, of zij zijn kruimeltjes niet stelen, of wil hij straks met de musjes spelen. Dan gaan ze vast tikkertje doen, of verstoppertje tussen de struiken. Ze rennen om een graspol heen hinkelen samen op een been. Ze schoppen nootjes naar elkaar en springen touwtje, dat is raar. Ik vraag het muisje naar zijn naam. Ik heet piep, net als mijn papa en mama, zo heet een muis vaak, dus Piep

De kraaien vinden het een fijne tijd nu de eikels en noten uit de bomen vallen. De harde wind lijkt ze niet te deren. Daar kunnen wij mensen nog wat van leren, wij zitten en klagen wat is het guur en zij vliegen met een bek vol naar het dak van de schuur. De een roept de ander waar die ook zit ze krijsen, vertellen hun streken aan wie er ook komt. Ze zijn groot en sterk dat zie je aan die grote grijze snavel. Als een speerpunt zo spits, groot en gevaarlijk, je zou er niet graag door gepikt willen worden. Kraaien hebben ook neven en nichten. Soorten die er op lijken maar misschien niet eens echt familie zijn zoal roeken en kauwen, raven. Die zijn vaak ook helemaal zwart. Eksters zijn ook familie maar die hebben ook witte veren. Kauwen zie je zelfs hoog boven in de Alpen op soms wel 3000m, van roeken weet ik dat ze vaak levenslang een paar blijven die vele generaties kinderen opvoeden elk jaar wel twee of drie jongen. Maar bij vogels blijven daarvan na de winter nooit meer veel over. D