De pannen van het dak liggen op houten balken. Die zijn misschien wel honderd jaar oud. Dus het huis is ook al heel, heel oud.
Een kleine manneke mag samen met papa op de zolder van het grote huis kijken of de pannen nog goed liggen, want anders kan de regen tussen de pannen door vallen. Op een van de balken ziet het kleine jongetje een soort bol liggen. Die bol is van een soort papier.
Wat ligt daar papa? Vraagt het manneke.
Ik zal je een verhaaltje vertellen, zegt papa.
Dit is het huisje van Franka Frutsel. Eens, al wat langer geleden was Franka Frutsel op zoek naar een plaatsje om te gaan wonen. Franka Frutsel is een beestje met een bol rond hoofd met twee lange sprieten, met op haar schouders twee mooie vleugels, zo helder als glas, met een klein lijfje met gele en zwarte strepen.
Franka Frutsel had tussen de pannen een gaatje gevonden en daar was ze doorheen gekropen. Het kleine lijfje was wel erg rond want daar zaten een heleboel babytjes in. Niet maar één of twee, nee wel honderd. Franka Frutsel vond de zolder wel een mooie droge plaats om te gaan wonen. Zo onder de pannen konden de babytjes goed groot worden en ze konden ook zo naar buiten kruipen om eten te gaan zoeken.
Franka Frutsel kauwde stukjes boomblaadjes met een beetje spuug tot een papje en daarvan maakte het een klein hol bolletje om zich heen. Toen was het zo moe dat het even ging slapen. Het papje van spuug en blaadjes droogde op tot een soort papier.
Terwijl het lag te slapen kropen uit de buik van Franka Frutsel een paar babytjes naar buiten en die konden meteen ook al kruipen en kauwen en papjes maken. Een paar babybeestjes begon het bolletje groter te maken. De andere zeiden: als jullie ons huisje wat groter maken, gaan wij even buiten zoeken of we wat eten kunnen vinden. Dan brengen we dat mee en hebben jullie ook wat lekkers.
Nu dat werd dus een echt feest, want het huis had een grote tuin met heel veel bloemen en bomen met lekker fruit. Die beestjes drinken uit de bloemen en eten van het fruit. Ze hadden in de tuin zoveel eten dat ze de hele dag bezig waren eten en drinken naar hun zusjes en broertjes op de zolder onder de pannen te brengen.
Ook voor de mama brachten ze zoveel eten en drinken mee dat die in haar papieren bolletje holletje bleef zitten en zo dik werd dat ze er niet meer uit kon. De zusjes en broertjes die thuis waren gebleven moesten hard werken en papjes maken om het huisje steeds groter te maken. Er werden steeds meer broertjes en zusjes geboren, want weet je nog wel, die mama had wel honderd baby’tjes in de buik en die wilden allemaal naar buiten.
Er waren er bij die meteen begonnen met het huisje nog groter en groter te maken en andere, die liever eten wilden gaan halen. Ze vlogen door de spleetjes tussen de pannen af en aan met heel lekkere dingen die ze in de tuin vonden.
Zo ging het maar door totdat de zomer weer bijna was afgelopen. Een paar van de zusjes zei toen tegen hun mama Franka Frutsel; mama wij willen zelf ook mama zijn. Is het goed dat wij ook ergens anders een huisje gaan zoeken en een bolletje gaan maken? Ja hoor zei mama Franka Frutsel toen, jullie zijn al groot genoeg, maar jullie moeten wel opschieten want het huisje moet wel klaar zijn voordat het koud wordt en het gaat vriezen.
Als jullie huisje dan niet klaar is gaan jullie dood van de kou.
Dat bolletje, holletje is een dus wespen nest manneke, zegt zijn papa. Nu is het leeg, ik zal het voor je pakken en dan maken we het straks als we hier klaar zijn in het schuurtje samen eens open.
EN NU EERST LEKKER….
Een kleine manneke mag samen met papa op de zolder van het grote huis kijken of de pannen nog goed liggen, want anders kan de regen tussen de pannen door vallen. Op een van de balken ziet het kleine jongetje een soort bol liggen. Die bol is van een soort papier.
Wat ligt daar papa? Vraagt het manneke.
Ik zal je een verhaaltje vertellen, zegt papa.
Dit is het huisje van Franka Frutsel. Eens, al wat langer geleden was Franka Frutsel op zoek naar een plaatsje om te gaan wonen. Franka Frutsel is een beestje met een bol rond hoofd met twee lange sprieten, met op haar schouders twee mooie vleugels, zo helder als glas, met een klein lijfje met gele en zwarte strepen.
Franka Frutsel had tussen de pannen een gaatje gevonden en daar was ze doorheen gekropen. Het kleine lijfje was wel erg rond want daar zaten een heleboel babytjes in. Niet maar één of twee, nee wel honderd. Franka Frutsel vond de zolder wel een mooie droge plaats om te gaan wonen. Zo onder de pannen konden de babytjes goed groot worden en ze konden ook zo naar buiten kruipen om eten te gaan zoeken.
Franka Frutsel kauwde stukjes boomblaadjes met een beetje spuug tot een papje en daarvan maakte het een klein hol bolletje om zich heen. Toen was het zo moe dat het even ging slapen. Het papje van spuug en blaadjes droogde op tot een soort papier.
Terwijl het lag te slapen kropen uit de buik van Franka Frutsel een paar babytjes naar buiten en die konden meteen ook al kruipen en kauwen en papjes maken. Een paar babybeestjes begon het bolletje groter te maken. De andere zeiden: als jullie ons huisje wat groter maken, gaan wij even buiten zoeken of we wat eten kunnen vinden. Dan brengen we dat mee en hebben jullie ook wat lekkers.
Nu dat werd dus een echt feest, want het huis had een grote tuin met heel veel bloemen en bomen met lekker fruit. Die beestjes drinken uit de bloemen en eten van het fruit. Ze hadden in de tuin zoveel eten dat ze de hele dag bezig waren eten en drinken naar hun zusjes en broertjes op de zolder onder de pannen te brengen.
Ook voor de mama brachten ze zoveel eten en drinken mee dat die in haar papieren bolletje holletje bleef zitten en zo dik werd dat ze er niet meer uit kon. De zusjes en broertjes die thuis waren gebleven moesten hard werken en papjes maken om het huisje steeds groter te maken. Er werden steeds meer broertjes en zusjes geboren, want weet je nog wel, die mama had wel honderd baby’tjes in de buik en die wilden allemaal naar buiten.
Er waren er bij die meteen begonnen met het huisje nog groter en groter te maken en andere, die liever eten wilden gaan halen. Ze vlogen door de spleetjes tussen de pannen af en aan met heel lekkere dingen die ze in de tuin vonden.
Zo ging het maar door totdat de zomer weer bijna was afgelopen. Een paar van de zusjes zei toen tegen hun mama Franka Frutsel; mama wij willen zelf ook mama zijn. Is het goed dat wij ook ergens anders een huisje gaan zoeken en een bolletje gaan maken? Ja hoor zei mama Franka Frutsel toen, jullie zijn al groot genoeg, maar jullie moeten wel opschieten want het huisje moet wel klaar zijn voordat het koud wordt en het gaat vriezen.
Als jullie huisje dan niet klaar is gaan jullie dood van de kou.
Dat bolletje, holletje is een dus wespen nest manneke, zegt zijn papa. Nu is het leeg, ik zal het voor je pakken en dan maken we het straks als we hier klaar zijn in het schuurtje samen eens open.
EN NU EERST LEKKER….
Reacties