Helder staat de maan aan de nachtgrijze hemel.
Contouren tekenen zich af boven het zacht glooiend landschap, vaag herkenbaar in de late avond. Het is mooi buiten.
Fris, droog helder, uitnodigend.
Een enkele wolk als een lichte veeg in het egaal en oneindig grijs. Grijs in alle tinten.
Donkergrijs het landschap.
Zwartgrijs, bomen en boerderijen.
Middengrijs de lucht boven de horizon.
Witgrijs geverfde vegen van wolken.
Stilte en pracht overal om me heen.
De pannen van het dak liggen op houten balken. Die zijn misschien wel honderd jaar oud. Dus het huis is ook al heel, heel oud. Een kleine manneke mag samen met papa op de zolder van het grote huis kijken of de pannen nog goed liggen, want anders kan de regen tussen de pannen door vallen. Op een van de balken ziet het kleine jongetje een soort bol liggen. Die bol is van een soort papier. Wat ligt daar papa? Vraagt het manneke. Ik zal je een verhaaltje vertellen, zegt papa. Dit is het huisje van Franka Frutsel. Eens, al wat langer geleden was Franka Frutsel op zoek naar een plaatsje om te gaan wonen. Franka Frutsel is een beestje met een bol rond hoofd met twee lange sprieten, met op haar schouders twee mooie vleugels, zo helder als glas, met een klein lijfje met gele en zwarte strepen. Franka Frutsel had tussen de pannen een gaatje gevonden en daar was ze doorheen gekropen. Het kleine lijfje was wel erg rond want daar zaten een heleboel babytjes in. Niet maar één of twee, nee wel h
Reacties