Het is 2020

Het is 2020 Mieke en Jos hadden zich ontmoet in het voorjaar 2020 op een festival. Het klikten meteen tussen die twee en niet lang daarna was Jos door de knieën gegaan en had Mieke gevraagde ”Wil je met me trouwen” waarop Mieke hem om de nek vloog en ja zei. Jos was ZZP’er en had een timmer- en klussenbedrijf. Mieke was een leuk, vlot bijdehand, jong ding. Ja ze hielden veel van elkaar. Na een paar maandjes voelde Mieke zich niet lekker en vertelde dat aan haar vriendin Anne dat ze ongerust was vanwege de besmettelijke ziekte die heerste. Anne keek Mieke eens diep in de ogen en zag een liefdevolle twinkeling. Mieke ben je misschien zwanger, vroeg ze? Mieke was bang en blij tegelijk. Oh wat zal Jos daarvan vinden, daarvan zeggen? Nu dat viel niet tegen Jos pakte haar gezicht in zijn handen kuste en knuffelde haar en zei wanneer gaan we trouwen? Jos zijn timmerbedrijf liep zo goed dat ze geen zorgen hoefden te hebben. Ik ga gewoon ons eigen huis bouwen, sprak Jos. Ze gingen samen naar het gemeentehuis om hun voorgenomen huwelijk in te schrijven en meteen een bouwvergunning aan te vragen. Maar wat zo gemakkelijk leek, werd door wetten en regels weer eens moeilijk gemaakt. Mieke zei de ambtenaar; er staat iets onduidelijks in uw geboorteakte. U moet persoonlijk naar de gemeente waar u geboren bent om een gewaarmerkte bevestiging te vragen. Vanwege de wet op de privacy mag ik dit niet opvragen. Dat mag ook niet meer per post, u moet er echt zelf heen gaan. Daarbij komt ook nog dat het dorp waar u geboren bent is opgedeeld en samen gevoegd met enkele andere gemeentes. Dat kan dus een puzzel worden. Goede raad leek duur maar Jos wist meteen een oplossing. Mieke weet je wat we doen; we maken er een leuke vakantiereis van. We gaan samen het hele land door en onze vrienden en kennissen persoonlijk uitnodigen voor onze bruiloft. Strak plan en een heel leuk idee. Ze vertrokken een paar maandjes later. Ze waren net een week onder weg toen de besmettelijke ziekte die heerste weer zijn kop op stak. Er werd afgekondigd “alle niet noodzakelijk reizen beperken, per direct alle hotels, restaurants en winkel sluiten, maaltijden bezorgen en afhalen mag”. Overal kwamen kraampjes maar B&B of hotels ging niet meer. Dus dan maar stiekem bij vrienden logeren, dat deden ze gewoon. Intussen was de baby al maanden aan het groeien en het werd al winter en het werd spannend. Omdat ze toch geen bruiloft mochten vieren vanwege het besmettingsgevaar hadden ze al besloten te trouwen in de gemeente waar ze net het geboortebewijs hadden gehaald, vlak voordat de baby zou komen. Nog snel terug naar huis zag Mieke even niet zitten. Gelukkig hadden ze daar vrienden die voor hun ouders een kangoeroe woning aan het bouwen waren, die was zo goed als klaar. Willen jullie daar een weekje of zo in logeren was het aanbod. Heel gezellig samen in een eigen huisje, wel zo prettig als je gaat bevallen. Het was december en bijna volle maan, dat bespoedigd de geboorte schijnt het. Ze wilden er net een leuke avond van maken toen de weeën begonnen. De vriendin werd erbij geroepen, een vroedvrouw gewaarschuwd, die was bezig maar zou komen zo snel ze weg kon. Alles werd snel voorbereid voor de bevalling, warm water stond klaar er lagen extra beddenlakens en handdoeken. Ze waren hartstikke benieuwd of het een meisje of een jongen zou worden maar hadden daarom nog geen naam gekozen. De geboorte verliep zo voorspoedig dat het kindje er al was toen de vroedvrouw kwam. Die riep toen; Jezus dat heb je goed gedaan! Daarom heet het jongetje nu ook Jezus.